Zastarelost pokretanja i vođenja prekršajnog postupka i izvršenja prekršajne kazne i zaštitne mere

Zastarelost kao pravni institut u prekršajnom pravu možemo definisati kao  gubitak nekog ovlašćenja usled proteka vremena.

Dakle, ovaj institut je ustanovljen u javnom interesu i predstavlja osnov za prestanak ovlašćenja nadležnih državnih organa za izricanje prekršajnih sankcija učiniocu prekršaja ili za izvršenje pravosnažno izrečenih prekršajnih sankcija.

Posledica zastarelosti ogleda se u prestanku prava države da preduzme zakonom propisane radnje u cilju pokretanja I vođenja prekršajnog postupka, odnosno prekršajnog gonjenja ili izvršenja prekršajnih sankcija.

Zastarelost nastaje istekom zakonom propisanog vremena od izvršenja prekršaja, odnosno istekom zakonom propisanog vremena  od donošenja pravosnažne presude kojom je izrečena kazna ili druga prekršajna sankcija, te razlikujemo zastarelost prekršajnog gonjenja od zastarelosti izvršenja prekršajne sankcije.

Po svojoj prirodi, zastarelost predstavlja vid pritiska usmeren prema nadležnim državnim organima da blagovremeno izvršavaju svoje dužnosti.

Inače, zastarelost pokretanja i vođenja prekršajnog postupka propisana je u članu 84. Zakona o prekršajima, dok je zastarelost izvršenja kazne i zaštitne mere propisana odredbom čl. 85. istog Zakona.

Prema odredbi člana 84. Zakona o prekršajima:

Prekršajni postupak ne može se pokrenuti niti voditi ako protekne jedna godina od dana kada je prekršaj učinjen.

Zastarevanje pokretanja i vođenja prekršajnog postupka ne teče za vreme za koje se pokretanje i vođenje postupka ne može preduzeti po zakonu.

Zastarevanje se prekida svakom procesnom radnjom nadležnog suda koja se preduzima radi vođenja prekršajnog postupka.

Posle svakog prekida zastarevanje počinje ponovo da teče.

Izuzetno od citirane odredbe, za prekršaje iz oblasti carinskog, spoljnotrgovinskog, deviznog poslovanja, javnih prihoda i finansija, javnih nabavki, prometa roba i usluga, životne sredine, sprečavanja korupcije i vazdušnog saobraćaja može se posebnim zakonom propisati duži rok zastarelosti.

Rok iz stava 5. ovog člana ne može biti duži od pet godina.

Pokretanje i vođenje prekršajnog postupka zastareva u svakom slučaju kad protekne dva puta onoliko vremena koliko se po zakonu traži za zastarelost.

Odredbe st. 1. do 4. i stava 7. ovog člana shodno se primenjuju na zastarelost pokretanja i vođenja postupka za izdavanje prekršajnog naloga.

Prema odredbi čl.85. Zakona o prekršajima:

Izrečena kazna i zaštitna mera ne mogu se izvršiti ako je od dana pravnosnažnosti presude protekla jedna godina.

Zastarevanje izvršenja kazne i zaštitne mere počinje od dana pravnosnažnosti presude kojom je izrečena kazna odnosno zaštitna mera.

Zastarevanje izvršenja kazne i zaštitne mere ne teče za vreme za koje se izvršenje ne može preduzeti po zakonu.

Zastarevanje se prekida svakom procesnom radnjom nadležnog organa koja se preduzima radi izvršenja kazne, odnosno zaštitne mere.

Posle svakog prekida zastarevanje počinje ponovo da teče.

Izvršenje kazne odnosno zaštitne mere zastareva u svakom slučaju kad protekne dva puta onoliko vremena koliko se po zakonu traži za izvršenje kazne, odnosno zaštitne mere.

Bitno je da se istakne da se preduzetim radnjama od strane procesnih subjekata u prekršajom postupku prekida tok zastarelosti prekršajnog gonjenja, pri čemu se pod navedenim  očigledno ne mogu podrazumevati radnje organa unutrašnjih poslova ili inspekcijskih organa.

Izvor: Izvod iz Zakona preuzet je iz programa “Propis Soft”-Redakcija Profi Sistema Com-a.